Wyroby drzewne

Obok wyrobów „majdanowych” rozwożonych po okolicach nadwiślańskich sławne były wyroby drzewne natury gospodarczej: widły, drabiny, wozy, sanie zwane „gnatami” do zwożenia drzewa, „wasągi”, pługi, wyroby bednarskie, które po dzisiejszy dzień spotykamy na jarmarkach suskich.

Przemysł drzewny rękodzielniczy podbabiogórski w całości skupia się na jarmarkach w Suchej, prowadzonych w myśl przywileju króla Augusta III w roku 1742,zatwierdzonego przez cesarza austriackiego Franciszka w 1790r.Przegląd wszystkich wyrobów rękodzielniczych na jarmarku suskim wzbudza podziw swoją różnorodnością i pomysłowością artyzmu rodzinnego ,sięgającego czasów głębokiego średniowiecza w wielu wypadkach zmodernizowanego naleciałościami. Wiele gatunków wyrobów już zaginęło, zastąpione zostały fabryczną tandetą zagraniczną ze szkodą dla przemysłu rodzimego.

Przemysł rękodzielniczy Suszczyzny pochodzi ze wsi górskich ubogich, posiadających glebę mało urodzajną. Znajomość wyrobów przechodzi z pokolenia na pokolenie. Wyroby rzemieślnicze ze wsi tych okolic rozpowszechniły się znacznie. Widzimy je na straganach Sukiennic w Krakowie, Poznaniu, Wilna, Tarnopola i Śląska, Spiszu i Orawy. Rozchodzą się przy pomocy hurtowników lub domokrążców, handlarzy bezrolnych, chałupników co stanowi ich główne źródło utrzymania ich rodzin do wyżywienia. Z dawnych czasów formy i sposób wyrobów zachowały następujące wsie: Tarnawa, Krzeszów, Las, Kocoń, Stryszawa, Koszarawa, Zawoja. To jest to, w których więcej jak połowa ludności trudni się bednarstwem, koszykarstwem, wyrabia stołki ogrodowe, laski wszelkiego typu ,miarki, widły ,taczki, itp.

Lachowice: Wyrób zabawek dziecięcych, bryczek, taczek, kołysek, ptaków i żołnierzy oraz naczyń kuchennych i gospodarczych jak solniczki, tarła, szczeci do czesania lnu,krople do czesania lnu itp.

Koszarawa : Wyrabia taki, łopaty do pieców piekarskich, stolnice, grabie, stołki małe i większe, koszyki itp.

Ogółem biorąc w wymienionych wsiach ,jako też i w innych zatrudnionych jest około 3 500 rodzin w różnych dziedzinach przemysłu wyrobu drzewnego, skazanego na głodowy zarobek dzienny np. bryczkarz zarabia za pracę od wczesnego rana do wieczora 22 grosze dziennie na czysto. Z tego zarobku musi pokryć koszta wyżywienia i opłacić podatek.