Ostatnio dodane

XI - Niedziela Zwykła

Lachowice, dnia: 17 czerwca 2018 roku.

Kto w sercu ma tylko nienawiść,
nigdy nie zazna miłości i szczęścia.
Jan Paweł II

Przed nami ostatnie nabożeństwa czerwcowe, podczas których uwielbiamy Boże Serce. Weźmy w nich udział, potwierdzając w ten sposób naszą miłość do Boga i gotowość wynagradzania za grzechy nie tylko nasze, ale i całego świata.

W piątek dzieci i młodzież przeżywać będą zakończenie roku szkolnego i katechetycznego. Z tej okazji zapraszamy serdecznie do kościoła wraz z rodzicami i nauczycielami na Mszę Świętą w piątek o godzinie 8:00 rano. Niech uczestnictwo w tej Mszy Świętej - nauczycieli, rodziców, dzieci i młodzieży, będzie tym pięknym akcentem wieńczącym trud całorocznej pracy.

Wszyscy, którzy pragną przystąpić do spowiedzi św. z okazji zakończenia roku szkolnego, mogą to uczynić w środę od godz. 17:00.

W sobotę 23 czerwca, obchodzimy Dzień Ojca. Naszymi modlitwami obejmijmy wszystkich ojców z naszej wspólnoty parafialnej, aby godnie i z miłością wypełniali swoje obowiązki w codziennych staraniach o swoje rodziny.

W przyszłą niedzielę przypada uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela.

Rozpoczynającym wakacje życzymy udanego wypoczynku i równocześnie przypominamy, że nie ma wakacji od codziennej modlitwy, niedzielnej Mszy Świętej i Dekalogu.

Za ofiary składane dzisiaj na potrzeby naszej świątyni składamy wszystkim serdeczne Bóg zapłać.
Zachęcamy do nabywania lektury prasy katolickiej.

Rodzinom od numeru: 41 - 60 składamy serdeczny Bóg zapłać za pracę przy sprzątaniu kościoła, oraz za złożoną ofiarę na potrzeby świątyni. W tym tygodniu prosimy o pomoc przy sprzątaniu rodziny od numeru 61 - 80. W przyszłą niedzielę odmówią różaniec w kościele Róże: Pani Julii Pająk i Pani Marii Kot

W ubiegłym tygodniu z naszej parafii odeszła do wieczności: † Stanisława Pająk lat 79 z Lachowic Dolnych. Módlmy się w jej intencji: Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie a światłość wiekuista niechaj jej świeci. Niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.

Nabożeństwo Fatimskie - Czerwiec 2017

Spotkaliśmy się 13 czerwca na drugim w tym roku nabożeństwie fatimskim, aby je na nowo odczytać i zastosować w swoim życiu. Matko Najświętsza, nachylona nad światem, płacząca gorzko nad jego grzechami, uproś u Pana przebaczenie jeszcze,  wybłagaj łaskę; zmiłuj się nad nami. Schodzisz na ziemię, pouczasz i radzisz, bo Cię sprowadza troska o nas Twoja, gdy w świecie zamęt, ciągłe wojny, zawiść, napięcia nerwów i noc niepokoju. Przyniosłaś Matko, jak gwiazdę w ciemności, różaniec - Bożych tajemnic głębiny, on świat ocali, przybliży zbawienie,  w nim nam podałaś ratunek jedyny. Maryjo, światłem różańca tajemnic, świeć nam wśród drogi zgubienia ciemnej.

Drodzy czciciele Matki Najświętszej Pani Fatimskiej!!! Dzisiaj zgromadziła nas ona Wierna Służebnica Pańska. Matka chce zawsze być z dziećmi, a dzieci chcą być przy Matce. Dlatego dziękujemy każdej z Was i każdemu z Was, że nie wzgardziliście zaproszeniem Maryi i jesteście tu.  Zachęcamy Was Kochani oddajmy się bez reszty w opiekę Maryi. Maryjo Tobie poświęcam ciało i duszę swoją, wszystkie modlitwy i cierpienia, wszystko czym jestem i co posiadam. Ochotnym sercem oddaję się w niewolę Twojej Miłości. Czyń ze mną co zechcesz. Pozostawiam Tobie całkowitą swobodę posługiwania się mną. Wiem że sam własnymi siłami niczego nie dokonam, Ty zaś wszystko możesz co jest wolą Twego Syna i zawsze zwyciężasz. Niech to będzie już moja nowa droga.

Spójrz Fatimska Pani z nieba na Swe dzieci, wejrzyj w serca które dla Ciebie dziś biją niech w ten czas wieczorny modlitwa doleci do Bożego tronu wielbiąc Cię Maryjo. I ja tu przychodzę gdy ból i cierpienie, przygniotło ciężarem nadwątlone siły, to u Ciebie Pani znajdę ukojenie bo każdy nieszczęśnik Twemu sercu miły.

W Twoje Boskie dłonie swoje troski składam, prosząc Byś u Syna za mną się wstawiła jak listek na ziemię tak u Twych stóp padam, dziękując za łaski któreś wyprosiła. Ty jak płatki róży rozchylisz ramiona, by objąć opieką Tych co są w rozterce. Tyś tarcza niebieska i przed złem ochrona, ufnością napełnisz każde ludzkie serce. Nieraz bardzo ranię Matko serce Twoje, Ty mi nie policzysz jak wielka ma wina życia mi nie starczy aby prośby moje w części choć przebłagać mogły Twego Syna. Paciorki różańca co dzień odmawiane są Twoimi łzami by uprosić Syna i za jego mocą łaski otrzymane sprawią że zmazana będzie moja wina.

Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła

Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła, przenosi nasze myśli i serca do stolicy chrześcijaństwa - do Rzymu, a przed oczyma duszy raz jeszcze staje obraz wielkich bojowników i męczenników Chrys­tusowych, świętych Apostołów Piotra i Pawła.

Piotra uczynił Chrystus fundamentem i głową Kościoła, Pawła zaś wielkim pra­cownikiem na niwie misyjnej. Obydwaj wieńczą swe życie śmiercią męczeńską. Pod topór katowski kła­dzie głowę święty Paweł, wyciąga swe ramiona i nogi na krzyż święty Piotr, ale Kościół trwać będzie aż do skończenia wieków, gdyż ma zapewnioną pomoc swego Założyciela i ożywiającą wciąż moc Ducha Świętego. Młody Kościół, zroszony obficie krwią świętych męczenników, głęboko zakorzenił się w serca i dusze ludzkie. I choć dręczono chrześ­cijan w lochach i więzieniach, przybijano do pali i topiono w mo­rzach, ćwiartowano ciała i męczono w nieludzki wprost sposób, to jednak Kościół z katakumb i więzień wyszedł zwycięski. W Ewangelii usłyszymy, jak Pan Jezus pod Ceza­reą Filipową przeprowadził pewien rodzaj wywiadu. Skierował do apos­tołów dwa pytanie: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? (...) A za kogo o­ni Go uważają?

Tłumy słuchaczy widziały w Jezusie albo drugiego Jana Chrzciciela, bądź nowego Eliasza, czy Jeremiasza lub po prostu proroka. Dopiero święty Piotr w imieniu całego grona apostolskiego dał trafną odpowiedź o Chrystusie, że jest o­n Synem Bożym, Mesjaszem. Wtedy usłyszał słowa: Ty jesteś Piotr (czyli Skala), i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego.

Jezus mówi o skale, na której ma się opierać cała budowa Kościoła. Chrystus Pan Jest założycielem Kościoła, pozostaje zawsze z nim, lecz równocześnie wybiera Piotra jako swojego bezpośredniego współpracownika i budowniczego. Każdy budynek musi mieć swój fundament. Piotr jest fundamentem Kościoła, co oznacza, że został obdarzony najwyższą władzą. Trzymanie się w jedności z Piotrem, wypełnie­nie jego poleceń jest równoznaczne z zachowaniem swojego istnie­nia jako chrześcijanina. „Być z Piotrem" - jest warunkiem trwania w jedności z Chrystusem.

Natomiast wręczenie kluczy królestwa niebieskiego Piotrowi jest znakiem jego władzy w królestwie Chrystusa. Władza kluczy nadaje Piotrowi nie tylko powagę i autorytet wobec ludzi, lecz i władzę nad dobrami królestwa. Rozporządza o­n bogactwem królestwa i udziela je tym, którzy do niego przychodzą.

Czytaj więcej...