ŻYCZENIA WIELKANOCNE

Przystańcie na chwilę w gonitwie codziennych spraw. Uciszcie swoje myśli, odłóżcie kalendarze, komputery, telefony, aby wsłuchać się w głos płynący z duszy.
Jeśli uda Wam się Wsłuchać w ciszę swojej duszy,
to na pewno usłyszycie pukanie do drzwi Waszych serc.
To Chrystus przychodzi i prosi, Abyście go przyjęli.
Zapalcie światło, zwołajcie bliskich, zasiądźcie przy biesiadnym stole i razem z Chrystusem Zmartwychwstałym

Nasze codzienne spotkania ze Zmartwychwstałym niech owocują radością, pokojem serca oraz niewzruszoną ufnością. Niech nam one pozwalają przejść przez życie z takim entuzjazmem i zapałem, z jakim szli na cały świat Apostołowie zapatrzeni w swego Pana, zaskoczeni biegiem wydarzeń, których nie mogli dogonić nawet myślami. Niech nasze serca ogrzane miłością i promieniami łask Miłosiernego Zbawiciela rozpalą w nas żar miłowania Boga i dusz, aby każdy człowiek mógł stać się godnym obietnicy: Błogosławieni, którzy nie wiedzieli a uwierzyli…Jako ludzie wierzący, składamy sobie życzenia, aby wiara w obecność Zmartwychwstałego Jezusa pośród nas przenikała nasze życie w każdym jego wymiarze, zwłaszcza społecznym i narodowym. Ciągle jest to nam bardzo potrzebne, kiedy współczesność domaga się od nas świadectwa, że rzeczywiście tylko na Chrystusie i Jego zwycięstwie nad wszelkim złem, na głoszonej przez Niego prawdzie, sprawiedliwości i miłości można budować lepszą przyszłość.

NIEDZIELA PALMOWA

Mamy niezwykle ciekawą tradycję związaną z dzisiejszą niedzielą. Wierni przynoszą rozmaicie przystrojone palmy - bogactwo form, kolorystyka, pomysłowość jest doprawdy zdumiewająca. Oby za tak cudowną estetyką i pomysłami szły w parze dobre i szlachetne czyny. Znamy także swego rodzaju „zawody” w długości palm. Oby serca i umysły ludzkie sięgały wysoko, ku niebu, ku Stwórcy, tak, jak owe kolorowe palmy - wzniesione wysoko, na chwałę Bogu.

WIELKI CZWARTEK

Msza Wieczerzy Pańskiej rozpoczynająca Triduum Paschalne, jest pamiątką ustanowienia przez Jezusa Chrystusa Sakramentu Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa. Po hymnie „Chwała na wysokości Bogu” milkną dzwony i organy, a po Komunii Świętej Najświętszy Sakrament został przeniesiony do Kaplicy Adoracji, tzw. Ciemnicy, upamiętniającej pojmanie w Ogrójcu. Podczas procesji zaśpiewaliśmy hymn „Sław, języku, tajemnicę”, za co w tym dniu można uzyskać odpust zupełny na zwyczajnych warunkach. Na znak smutku został obnażony ołtarz.

„Pan powiedział pójdź za mną
A Tyś odpowiedział - Tak
Pan powiedział paś owieczki moje
A Tyś powiedział - Tak
Pan powiedział nieś ze mną Krzyż
A Tyś powiedział - Tak
To Twoja droga

Droga niesienia Dobrej Nowiny
Tym, co Jej nie znają
To jest Twoja Droga
Droga Prawdy i Miłości
Więc idź nadal tą Drogą
Nie zatrzymuj się, - choć czasami jest ciężko.
Choć czasami droga usłana jest cierniami.”

To dzisiaj wszyscy kapłani mają swoje święto. Wszystkim Księżom pracującym i pochodzącym z naszej parafii składamy serdeczne życzenia. W tym szczególnym dniu życzymy naszym kapłanom dużo zdrowia, pogody ducha, uśmiechu na twarzy oraz opieki Matki Bożej na każdy dzień. Niech Wasze serca, Drodzy Kapłani, wciąż przepełnia miłość, którą dzielicie się z potrzebującymi. Zdajemy sobie sprawę z tego, iż nie zawsze możecie na nas polegać, ale tak jak każdy i my Wasi parafianie popełniamy błędy. Często nawet ich nie zauważając, ale Wy, jak Dobrzy Pasterze nie pozwalacie nam się ,,zagubić”. Czerpiecie siłę z krzyża Jezusa i wstawiacie się do Niego za nami. Dziękujemy za Waszą mądrość i cierpliwość, za gorliwość. Za Wasz zapał, z jakim upiększacie nasz kościół, ten duchowy i materialny. Wasza posługa duszpasterska budzi w nas podziw i mobilizuje do pracy nad sobą - składają: Parafialne owieczki i baranki.

WIELKI PIĄTEK

"A On dźwigając swój krzyż, szedł na miejsce, zwane Trupią Czaszką, co po hebrajsku zwie się Golgota, gdzie go ukrzyżowali, a z nim innych dwóch, z jednej i z drugiej strony, a pośrodku Jezusa" - Ew. Jana 19, 17-18.

STOIMY w duchu pod krzyżem Golgoty. Nie tylko my, ale miliony ludzi, cały nieomal świat; i ci, którzy wierzą, i ci, którzy nie wierzą. Bo krzyż został przez Boga tak wywyższony, że stał się symbolem wszystkiego, co jest na świecie najszlachetniejsze, najlepsze i najświętsze. I czy chcemy, czy nie chcemy, z wysokości tego krzyża pada na cały świat jego cień. Na jednych tylko cień, na innych promienie światłości.

Wielkopiątkowa liturgia jest pamiątką męki i śmierci Jezusa Chrystusa zabitego na krzyżu. Przed śmiercią był On biczowany, poddany mękom, zmuszony do dźwigania krzyża, ukrzyżowany i wyszydzany na nim.

Na znak smutku i żałoby w tym dniu nie sprawuje się Eucharystii.

Liturgia Wielkiego Piątku składa się z:

• Liturgii Słowa Bożego
• Adoracji krzyża
• Komunii świętej
• Przeniesienia Najświętszego Sakramentu do Grobu Pańskiego

SOBOTA - ŚWIĘCENIE POKARMÓW

Poświęcenie pokarmów wielkanocnych poprzedzone jest wspólną adoracją przy Grobie Chrystusa. Święcenie pokarmów świątecznych jest starym zwyczajem w Kościele. Spożywanie posiłku jest też czynnością świętą, dlatego modlimy się przed i po jedzeniu, a w największe święto Zmartwychwstania święcimy także pokarmy.

W koszyku powinny znajdować się:

• baranek - symbol Chrystusa Zmartwychwstałego,
• jaja - w postaci kolorowych pisanek, kraszanek - jajo występuje jako symbol nowego życia,
• sól - chroni żywność przed zepsuciem,
• chleb, wędliny, chrzan, babka

Święcenie pokarmów jest okazją do nawiedzenia kościoła, Adoracji Najświętszego Sakramentu oraz zobaczenia grobu.

SOBOTA - WIGILIA PASCHALNA

W Wielką Sobotę Kościół przeżywa tajemnicę zstąpienia Chrystusa do Otchłani. Jest to dzień ciszy i adoracji. Przez cały dzień trwa adoracja Chrystusa w grobie. Wartę pełniła straż pożarna. Dopiero po zachodzie słońca wierni gromadzą się w świątyniach na liturgii Wigilii Paschalnej. Po obrzędzie światła, a więc po poświęceniu ognia i wniesieniu płonącego paschału, rozważaliśmy wielkie dzieła, jakich Bóg dokonał dla zbawienia swojego ludu. Uczestniczyliśmy w Liturgii Słowa Bożego i poświęceniu wody chrzcielnej. Z zapalonymi świecami odnowiliśmy przyrzeczenia chrztu świętego i uczestniczyliśmy w Liturgii Eucharystycznej, podczas której znów odezwały się organy i dzwonki i zaśpiewaliśmy radosne Alleluja na cześć Pana, który „ skruszywszy węzły śmierci, jako zwycięzca wyszedł z otchłani".

WIELKA NIEDZIELA - PROCESJA REZULEKCYJNA

WIELKANOCNY PONIEDZIAŁEK - ŚMIGUS DYNGUS

Dusza Jego nie pozostała w Odchłani, - ciało Jego nie uległo rozkładowi. Chrystus zmartwychwstał, a my wszyscy - mówi apostoł Piotr - jesteśmy tego świadkami. Wiarygodni świadkowie widzieli Go, rozmawiali z Nim, spożywali z Nim pokarmy. Również nas zaprasza Zmartwychwstały Chrystus na swoją ucztę, abyśmy następnie swoim życiem świadczyli, że On w nas żyje i przez nas działa. Aby skutecznie głosić Ewangelię, musimy być odważni - tak jak Apostołowie. Przecież otrzymaliśmy w sakramencie bierzmowania dary Ducha Świętego. Obok optymizmu odwaga jest niezastąpioną i niezbędną cechą chrześcijanina, który pragnie uczynić coś więcej, niż tylko stwierdzić fakt przynależności do Kościoła. Nie należy, więc czekać aż na „wieczór życia”, lecz o „zaraniu dnia” wypełniać w swym życiu Ewangelię. Święta wielkanocne są mniej celebrowane w rodzinach niż bożonarodzeniowe. Wielu rodziców decyduje się inaczej przeżyć tych kilka wolnych, wiosennych dni. Wyjeżdżają wraz z dziećmi gdzieś poza dom, poza miejsce pracy, aby…odpocząć. Owszem, tam też byli w kościele, poświęcili pokarmy, może nawet byli na rezurekcji, ale…Owo „ale” dotyczy przeżywania Triduum. A przecież to jest całe bogactwo liturgii i naszej polskiej tradycji. Ponadto ważna jest więź między parafianami. Łatwiej wtedy odwołać się w późniejszym życiu do rodzinnego wyznawania wiary.

Poniedziałek wielkanocny jest dniem kończącym święta Zmartwychwstania Pańskiego. Toteż drugi dzień świąt zwyczajowo przeznaczony jest na odwiedzanie rodziny i znajomych, w przeciwieństwie do niedzieli wielkanocnej, którą spędza się w gronie najbliższych. W wielu krajach przez długi czas świętowano Wielkanoc przez 3 dni, także w Polsce. Przypomina o tym obyczaj dyngusa. W poniedziałek wielkanocny panowie oblewali panie, a we wtorek wielkanocny, zwany trzecim świętem wielkanocnym - panie oblewały panów. W tradycji ludowej poniedziałek wielkanocny znany jest jako śmigus-dyngus, albo lany poniedziałek. Istotą śmigusa było smaganie rózgami po nogach i udach, zaś dyngusa - oblewanie wodą i zbieranie datków stanowiących wielkanocny „okup”. W miastach panowie korzystali ze śmigusa-dyngusa bardzo skromnie, spryskując panny najwyżej wodą różaną. Na wsiach w ruch szły wiadra i kubły. Przemoczona odzież i mokre włosy świadczyły o powodzeniu panny.

Dla niewidomych